Bij “Wonder How It Feels” & “Lucky Ole Me”
van David Rodriguez
Dobber
Als getuige van je eigen verhaal
voel ik je stem mij de adem benemen,
een tastend geluid beweegt zich op tenen.
Om te ontdekken reis je in je taal
door tal van streken als geboren vreemde,
steeds verder, als een nieuw verblijven faalt.
Van de luisteraar kom je aandacht lenen,
ik hoor wat op vinyl is ingedaald.
Verleden tijd, de stukken van je stem
tentoongesteld. Je bezong het breekbare
land in zicht en land dat je had gekend,
het klinkend verlangen na een gewaagde
oversteek, om maar thuis te zijn, als mens,
ergens toch, als voortdurend onbedaarde.
Alfred Valstar (2025)